Jutro 7:05 samolot do Paryża, następnie o 11tej do Bogoty. O 16:45 będę w Kolumbii (czyli 23:45).
Piszę już ten wpis u siebie w domku. Mam muzykę, komputer, normalny internet i telewizor. Cel z przed tygodnia uznaję za osiągnięty.
Taksówka też już zamówiona. Następny wpis już w Bogocie.
Dziś tylko chciałem kolegom z pracy podziękować za pomoc!
Super, że nie tylko praca jest ważna!
Dzięki za wszystko! A deska też zrobiła na mnie wrażenia 🙂
PS. Nie wiedziałem, że deski mają w połowie spadania spowalniacz.
Dziś niemalże przed samym wyjściem do ambasady Kolumbii zadzwoniłem zapytać się czy coś się może zmieniło… No i się zmieniło, już nie trzeba mieć wizy lecąc do Kolumbii. Muszę moją wcześniejszą wizę oprawić w ramki, bo jest to historia – kosztowała 100$, a była ważna tylko przez dwa tygodnie.
Zastanawiam się kiedy wizy do USA zostaną zniesione…
Wziąłem w ręce nowe klucze z ludzikiem z klocków Lego, który to wisiorek dostałem z klockami dla syna i doszedłem do wniosku, że jednak jutro wywiozę większość rzeczy.
Już spakowane czekają w samochodzie do wyjazdu 🙂
Chyba mi wszystko przyspieszyło po trzydziestce…
Tak marzyłem, żeby pojechać do Kolumbii, lecz dziś patrząc ile rzeczy czeka na zrobienie wolałbym nie jechać…
Mam challange – chociaż jedną noc przespać się już w nowym mieszkaniu przed wyjazdem, a patrząc co mam do zrobienia i kupienia, bez chodzenia na urlop to wyzwanie typu „software fiction” 🙂
Niestety, nie osiągnęliśmy tego co nasz project manager wymagał, lecz powiem tak – jadłem dziś najlepsze jedzonko w życiu – nawet wziąłem dokładkę, gdy będziecie w Brukseli to polecam – żeberka to ich specjalność.
Nie chciałem tego pisać wczoraj, lecz wczoraj wracając do hotelu zaczepił nas jakiś „lump”, chciał ognia. Został po prostu zignorowany… Po jakiś 300 metrach okazało się, że idzie za nami i wyzywa nas, że nie daliśmy mu ognia. Oczywiście, po polsku mu powiedziałem słowo (część prezydenckiej sentencji, ale bez słowa dziadu). W tym momencie koleś wyjął nóż i zaczął w języku angielskim mówić jak śmiałem. W tym momencie wszyscy, a było nas trzech po prostu wzięliśmy nogi za pas, co było dziwne, to to że gonił nas prawie do samego hotelu (około kilometra!).
Dlaczego o tym piszę? Bo właśnie przeczytałem, że jakiś idiota nożownik zabił dzieci w Belgii…
PS. Tu ciągle pada od czasu jak przyjechałem, można tu zwariować!
Nasz kolega przygotował nam w trakcie szkolenia FishBone na jutro:
Jeszcze jedna rzecz, która mnie po prostu wkurza, sprawia że jestem zły – w każdej restauracji, barze, itp siedzi „Babcia Klozetowa”, a toaleta jest płatna 0,30 €.
Jeśli Bruksela wymyśla coś, co tak na prawdę ma mało wspólnego z życiem, to myślę, że płatność nie powinna być pobierana od klienta tak jak w Polsce, a dzięki temu belgowie będą bardziej szczęśliwi pomimo kryzsu 🙂
Nie wiem czemu, ale zawsze jak coś się dzieje to zawsze dziwne przygody mi się zdarzają. Dzień bez przygody to dzień stracony.
Poszliśmy z kolegami z Węgier, Czech i Rosji na dobry, tak wtedy myśleliśmy, obiad. Wiedzieliśmy po ostatnich dniach, że kelnerzy w Belgii się nie spieszą z zamówieniem. Byłem bardzo głodny i próbowałem w jakikolwiek sposób pospieszyć, dać do zrozumienia, że chcemy zamówić jedzenie.
Po około 10 minutach pojawił się kelner (bardzo słabo mówiący po angielsku), chciał jak najszybciej przyjąć zamówienie do tego stopnia, że gdy kolega zamówił zupę, kelner automatycznie chcial zacząć przyjmować zamówienie ode mnie. Grzecznie odpowiedziałem, że kolega nie skończył zamawiać. I… po tym zdarzeniu stała się rzecz dziwna. Kelner grzecznie przyjął zamówienie, jednakże zebrał od wszystkich zamówienia prócz mnie. Po prostu mnie „olał”, następnie traktował mnie jakby mnie w ogóle nie było.
Zagotowałem się, lecz kelner zachowywał się coraz dziwniej, wracał zapytać innych jakie było zamówienie, ponieważ zapomniał. Podczas jednej z takich wizyt można było wyczuć woń alkoholu. W tym momencie wstałem i poszedłem szukać Managera, znalazłem, pożaliłem się, że po pierwsze kelner mnie „olał”, a jeszcze do tego jest kompletnie pijany.
W Polsce za coś takiego wyleciałoby się z pracy, jednakże w Belgii nie robi to na nikim wrażenia. Kelner, jak gdyby nigdy nic podszedł do mnie i przyjął moje zamówienie z uśmiechem.
Ja nie wiem, ale mi osobiście, Bruksela bardzo się nie podoba i nikt mnie już nie przekona, że może mi się jeszcze spodobać.